Teninde Unutulmak

Bedenin dua gibi eğiliyor üstüme.
İçinden geçen her nefes,
beni daha çok senden yapıyor.
Ellerin, henüz bana dokunmadan tenim titreşiyor.
Sanki seni bedenimde değil,
yıllardır bekleyen bir açlıkta yaşıyorum.
Gecenin sesi azaldığında fısıltıların başlıyor.
O sessizlikte dilinle değil, gözlerinle soyuyorsun beni.
Ah, ne zarif bir düşüş bu,
ne günahkâr, ne de masum.
Sadece varoluşun çıplak hali.
Göğsünde uyumak istiyorum
ama uyumadan, sürekli uyanık kalıp
her titremeni izlemek istiyorum.
Tenin, bir mabedin duvarları gibi; diz çökmeden geçilmiyor.
Ama ben ibadet etmeye değil, kaybolmaya geldim sana.
Çünkü seninle olmak, yalnızca sevişmek değil
bir varlığa bütün ağırlığıyla boyun eğmekti.
Ve ben, senin bedeninde unuttum kim olduğumu.
Aşk