Zaman, tenha ağıtlar dağıtırken her sabah
Benimde cân kâseme senli bir keder düşer.
Mürekkepsiz bir kalem fermanı yazınca, ah
Ötelerden ömrüme sensiz bir kader düşer…
Bilirim sükût sabrı gerektirir bu dem de,
Benimse âmâ bakar aynalara gözlerim.
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,