Teneke Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Sabah saatlerinde hayatı dinlemek,
Gürültünün içindeki sessizliği çekmek
Ya da sessizliğin içindeki bağırtıları duymak...
Güneş bile sızlanıyor bazen doğumundan,
İç çekmekten başka birşey yok...
İki kelimeyle konuları kapatmış görünsekte,
İki kelime pervane olup dönüp duruyor tepemizde...
Kelimelerimizi ne çok sevmişiz meğer,
Ne çok kıymet vermişiz,
İnsan sevmeyi unutmuşuz...
Cümleciklerle duvarlar örmüşüz,
Sonra altında kalmışız ördüğümüz duvarlarımızın...
Birer enkaz,
Birer moloz,
Ne kimseyi sevebiliriz biz,
Ne kimseye bağlanacak yüreğimiz var...
Korkak birer tenekeyiz...
Teneke...
Şu şiirler dudak bükmese...
Küsmese,
Şimdi kahvaltı lazım herşey yolundaymış gibi,
Yolundaymış gibi bir küçük yolculuk,
Sonra bir küçük çay bahçesi lazım denize nazır,
Aman diyip yürümeli
Maviliklere,
Başınızı yiyin diyip alıp başını gitmeli
Ya da
Başımla,gözümle,kalbimle,ruhumla uzaklaşmalı
Sessiz bir ormanın derinliklerine,
Yeniden doğmalı bu şehirde,
Bu sefer bir saka olarak...
Ötmeli kendi halimde
Bu şehirde yeniden doğmalı...
Renksiz denizleri renklendirmeliyim önce
Mavilikleri soluk sanki biraz,
Kokusu yosun kokmuyor artık,
Çok işim var...
Günaşırı balık oltası atacağım,
Belki bir ayakkabı tutarım hııı,
Tekrar yolculuklara sevdalanırım,
Yolda durup bir çay molası daha veririm,
Yine mutlaka birkaç aç hayvancık bulur beni,
Bi sürü kalabalığın içinde beni bulurlar nedense?
Sonra ver elini yürek çıkmazına,
Çıksada gidersin çıkmasada...
Yürek çıkmazında takılır beklersin
Bir ay, iki ay,üç ay,bir yıl, iki yıl , üç yıl,
Sonra o çıkmazdan dönersin
Ya da çıkmayan yerlerden tüneller kazarsın,
Dişinle tırnağınla...
Ta ki tekrar ışığı görene kadar,
Işık önemli...
Uzun şiirde önemli,
Belki ucunda annemi görürüm,
Belki sevdiğimi görürüm iki satırda,
Belki dökülür yine kalemime...
Uzasın şiirler ben özledim,
Teneke değilim ki...

Mine Yılmaz Sevinç
26 Ekim 2024
09:57