Has bahçemin gülü biricik aşkım,
Bırakıp gidersen bu yükü taşıyamam,
Çekilmez dünyanın gamı kederi,
Sensiz bir tek gün bile yaşayamam.
Seninle yaşadım baharımı yazımı,
Seneler su gibi akıp gitti
Artık bana da yol göründü
Ömrümü vakitlere bölsem
Akşama yakın, vakit ikindi
Saçım sakalım ağarmış şimdi
Bitmiyor bu dünyanın tasası kederi
Güldürmedi beni kader çocukluğumdan beri
Hep helal kazanç için döküldü alnımın teri
Lakin artık yoruldum kalmadı dizimin feri
Şu fani dünyada çok çektim sıkıntı ve gam
Tanrının yarattığı her kulu kendimize kardeş biliriz
Teni ister siyah olsun isterse beyaz aynı nazarla görürüz
Kim ki insanlığa faydalı olmuşsa önünde saygı ile eğiliriz
Yolumuz da cebir ve şiddete yer yok sevgide birleşiriz
Anadolu bizim yurdumuz içindekileri akraba biliriz
Dünya gelip geçicidir
Baki kalıyorsun sanma
Dört kapı, kırk makamda
İlk kapı, kuransız olmaz
Dünya malına aldanma
Sensin sevginle beni hayata bağlayan
Aşkın kor ateşiyle yüreğimi dağlayan
Ruhumda fırtınalar kasırgalar kopartıp
Bulutlar üzerinde mutluluktan uçuran
Sensin kalbimde açan en güzel ilk ve son gül
İnsanları ayıramam
Hepsini rabbim yarattı
Kendin cemalin işleyip
Üfledi ruhu kattı
Kamil insan ayıramaz
İlgilendirmez beni makamı görevi
Ne lüks arabası ne çok katlı evi
İster çoban olsun ister fabrika devi
Ben kişinin insanlığına bakıyorum
Dert etmem kendime tenini rengini
Çıktım Aydos tepesine
Seyreledim dört yanını
Her bir yanı başka güzel
Nakşettirir ihtişamını
Altındır taşı topragı
Aşkın yüreğimi dağlar içimde sızı
Emsalin yok dünyada, kalbimin hırsızı
Felek bile kıskandı, bu yüce sevdamızı
Attı yaban ellere, ayırdı elimizi
Seni hep delicesine seviyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!