Sızılarımdan örülmüş tuğlalara ne zamandan beri evim demeyi bıraktım unuttum,
Yosunlar kadar olmadığımı yeni öğrendiğimde, bir yerden seni kazıdıklarında öbür yerde yeniden yeşermek adıyla yaşama tutunmayı da…
Öğrendim…
Ucu yok, bucağını hesaplamıyorum dahi.
Varmıyım yok muyum?
Onu da bilmiyorum.
Bir şeyi fark ettim;
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.



