Gerçek Tek Bir Cümle Şiiri - Mehmet Bildir

Gerçek Tek Bir Cümle

Alışkın değilim yeniden boş sayfaları doldurmaya,
gerçekleşmeyen tüm hayallerle…
Güne başlarken öten kuşları,
güzel kokan çiçekleri fark edemiyorum artık.

Belki hiç havamda değilim bu günlerde,
ardından yalnızlıklarımı çıkarıyorum cebimden,
borç yazıyorum sensizliklerime…
Gerçeklikte yapaylaşan düşüncelerimi
bir uçurumdan döküyorum — ıslak gözlerimden.

Mavinin tonundan çalıyorum gök kubbeyi,
denizlerin derinliklerinde gizliyorum tüm arzularımı.
Bir sandalda küreksiz yol almaktan,
mandalara tutundurduğum hayallerimden bile
artık haz almıyorum.

Derin bir yolculuk var içimde,
kıyı kıyı, cadde cadde düşüyorum sokaklardan…
Bir tarafımda dumanı tüten sigaram,
öbür tarafımda kaldırımda öksüz kalan ayak izlerim.

Düşe kalka çıkıyorum basamakları,
bir merdiven dayadım gönül dehlizine —
var gücümle haykırdım,
avazım çıktığı kadar:

“Sen kadersem, ben kimin derdini çektim?
Sen zulümsen, kimin için aktı gözlerim?
Sen rüzgârsan, neden soluk soluğa kaldım
her umudun başlangıcında?”

Ben neden bu kadar bitkin,
bu kadar yorgun bir adama dönüştüm?
Artık kendimi tanımakta bile zorlanıyorum...

Oysaki tek gayem mutlu olmandı.
Ve evet, başardım:
Mutlu ettim seni.

Ama şimdi ben,
yalnızlıklar rıhtımında,
sense bir başkasının manzarasında gülüyorsun.
Meğer seni, başkaları için mutlu etmişim ben.
Bu günlerde yazabildiğim tek gerçeğim bu.

Günü seninle geçirip,
akşamı soğuk yorganımda titreyerek düşünebildiğim tek acı:

“Seni seviyorum” demeyi dilinden düşürmeyen bir kadının,
hangi sıcak kalbin yamacında hayal kurduğu…”

Ve bu...
Tek gerçek bu.

Mehmet Bildir
20.03.2020