İncecik bir kar süzülüyor yatağıma
Kollarıma değip eriyor
Soğuk bir ürperti dağılıyor boynumdan
...Aylardan haziran...
Kiralık odasında sefil bir dul,
Yurt köşesinde yoksul bir öksüz,
Hastalıktan küflenmiş bir iskelet
..Ve daha da beteri
Dünyada kalan tek canlıymış gibiyim..yazık
Oluk oluk yağmur iniyor yatağıma
Yüzüme çarpıp kulaklarıma doluyor
Sıkıcı bir ferahlık var bedenimde..
..Günlerden perşembe...
Evladını öldüren bir anne,
Körü tekmeleyen bir çocuk,
İdamından utanmayan bir mahkum,
...Ve çok daha da beteri,
İnsanlardan umduğunu bulamayan
'İlk' insan gibiyim...yazık...!
03.Haziran 1982
Ayşenur YazıcıKayıt Tarihi : 15.4.2003 04:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yoksa, umdugunu bulamaman senin 'ilk'in mi deseydim.. farkeder mi?
beterin beteri var da.. yeteri yok. sen kalk bir siir yak.. isin.
TÜM YORUMLAR (4)