Biz seninle bir denklem gibiyiz, çözülemeyen bir geometri sorusu sanki,
Farklı açılardan başlıyoruz ve kesişme noktasında buluşuyoruz,
Ben sana doksan derece düşüyorum, sen kırkbeş dereceyle sabitleniyorsun bana,
Bazen aynı kümenin elemanı oluyoruz, bazen farklı kümelerdeyken kesişiyoruz,
Her sayıya bölündüğümde sen çıkıyorum, sen toplamlarımın sonucu oluyorsun,
Kesirli sayıda pay veriyorlar beni sana, iki bilinmeyenli bir denklem oluyoruz,
Beni birle çarpıyorlar, seni bana bölüyorlar,
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta