Tefekkür Titretmesi Şiiri - Vahdet Nazlı

Karanlık odamda sonsuzluk uzadıkça uzar
Yol seçmez geleceği belirsizdir bu bahar
Bir tefekkür titretmesi bir ulu çınarda kuşlar
Anlaşılmaz sesim gittikçe üstüne gelir duvarlar

Ufak pencerem daima kapalı ama ona açık
Gelecekse sadece ondan gelecek ışık
Sekiz milyar kokuşmuş ve üst üste sıkışık
Artık aynı tabakta değil hiçbir tahta kaşık

Bu yol toprak yol git veya gel altmış üç adım
Ne soyum kalacak bana ne de adım
Hasretimle prangalarıma aşığım
O olamadığım için daima ona muhtacım

Hayat çizgisindeki bu kesik başlı güftem
Hatırlasam görsem bilsem ve hemen gitsem
O köprüyü hızlıca sadece onun için gidebilsem
Ben denen hastayı yatağında keşke terk edebilsem