Tedbil-i Düş Şiiri - Mustafa Bilen

Uyu sevgilim
Kollarına bırak kendini sıkılgan gecenin
Bırak ki sarabileyim seni
Düşlerin diyarından uzanıp

Rüyana gireceğim için uyu
Söz veriyorum orada olacağım
Ama görsen tanımazsın belki
Bu gece kılık değiştireceğim

Nereye yürürsen yürü sevdanın içinde
Uçan bembeyaz martı olacağım
Başının üstündeki uçsuz gökte
Çığlıklarımdan tanırsın

Apansızın karşına çıkan Akdeniz olacağım
Tepeyi aştığında nefesini kesen
Bedenini sarmak için çırpınacağım
Maviliğimden tanırsın

Belki bir yağmur damlası da olabilirim
Tek başıma düşerim eline
Kimseyle paylaşmayasın beni diye
Saflığımdan tanırsın

Uzaklardan gelen flütün sesi olurum
Özgürlüğü anlatan yalnız yolcuya
Ne acıklı ne de sevinçli
Ezgimin masalsılığından tanırsın

Ardındaki ayak izi olma ihtimalim yüksek
Avare adımlarının yaraları yolda
Binlerce kez daha doğurmak üzere beni
Beşiğime terk edişinden tanırsın

İçtiğin kahve olmama ne dersin?
Vanilyalı, ya da tarçınlı
Yavaş yavaş yudumlarsın beni
Dudağında bıraktığım tattan tanırsın

Köpeğin olurum şansım varsa
Sallaya sallaya kuyruğumu
Yanınsıra yürür giderim düş boyu
Kedileri kıskanışımdan tanırsın

Uyu denizimin kızı, uyu
Uyu ki kapansın bu boyutsuz uzaklıklar
Uzatıp ellerimi sana düşünün tualinden
Dünyanı tutkuya boyamamdan tanırsın...