Tecelli Şiiri - İbrahim Bayraktar

Cahillik, insanın karanlık yüzü,
Görgüsü, bilgisi şaşı gibidir.
Cemiyet içinde geçmez hiç sözü,
Mercimeksiz tarhana aşı gibidir.

Öğrenmek insanın içinde ukde,
Hayat acımasız, dostluklar sahte,
Çare aranıyor meyde, kadehte,
İçki kötülüklerin başı gibidir.

Okuyan insanlar olurmuş arif,
Arife anlatmaya gerekmez tarif,
Sohbeti tatlıdır, kendisi zarif,
Sanki cevahir taşı gibidir.

Okul; ilim, irfan yuvası,
Bir harf öğretenin eksilmesin duası,
Bu dünyanın gelir gitme sırası,
Ömür, insanın gözyaşı gibidir.

Ahiret treni bir gün yola düşecek,
Sırası gelen bu trene binecek,
Ağlayarak gelen, bir gün gidecek,
Ahiret hayatın başı gibidir.

Bayraktar, sözlerin pek manalıdır,
Gence-kocaya bakmaz hep sıralıdır,
Kanadımız kırık, yüreğimiz yaralıdır,
İnsan, bu dünyanın kuşu gibidir.

24.12.1995/ANKARA