Tebietin Ruhu Şiiri - Bahram Asedi

Hele tebietin ruhu yaşıyor
Bütün gözellikler küsmeyib hele
Hele bülbül konar ağaclar vardır
Bağdan serçe sesi kesmeyib hele

Bir az tebietin koynuna gedek
Bizi kucağına alsın o hoş - hoş
Yığsın cırcırasın, böcüğün, kuşun
Tebiet mahnısin çalsın o hoş – hoş

Açak koynumuzu mehebbet ile
Öpek dağlarından esen yelleri
Hamı hörmet üçün ayağa kalkak
Görende çayında akan selleri

Tebiet bizim ilk beşiğimizdir
O bizi besleyib ezel gününde
Ruhumuz bağlıdır ona dayima
Ruhumuz sesi var onun ününde

Ne böyük bir sehve uğramışdım ben!
Deyirdim ki ölüb arı çöl - bayır
Ölen biz insanın zövküdür gördüm
Hele tebietin ruhu yaşayır.