Ezberimdin benim,
tenimin sertleşmiş duası;
düşmektin geceyarısı bozkırının soğuk gölgesine,
akıtırken bakır bir çanağa tarihini ilmek ilmek.
Bir tebeddüldün;
otuz ikinci mısrasını yazarken hicran defterimin,
ararken ruhumun payandasını
senin için kuruttuğum kır çiçeklerinde.
Kayıt Tarihi : 30.10.2025 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!