Tayyib Şiiri - Eyüp Beyhan

Tayyib
Kaç kere zincirlendi ellerimiz,
kaç kere susturuldu dillerimiz,
kaç kere tank paletleri altında ezildi umudumuz
kaç kere hain pusularla çevrelendi yurdumuz

Kimimize zindan, kimimize idam sehpası,
Tam küllerimizden doğmaya hazırlanırken,
vesayetin girdabında gücümüz tükenirken
Karanlığın tam ortasında beliren bir müjde!

Tayyib,
bu zincirleri parçalayıp tarihin akışını değiştiren kim?
Karanlığı yarıp şafağı muştulayan kim?

Tayyib,
içimdeki korkuları kır
özgür iraden ile.
Kırılan zincirlerin yerine
yenilerini sarmak isteyen kim?
Kırıldı prangalar, kaldır başını,
dimdik yürü yıldızların altında.

Tayyib,
alışılmış çaresizliğe mahkûm etmek isteyen kim?
Kırılası putlar kırıldı,
sahte tahtlar yıkıldı.
Bir güneş doğdu,
eritti ayazdan kalma buzları
Duvarlar çöktü, yollar açıldı.
Söküldü Akabe, varıldı düzlüğe.

Tayyib,
daraldıkça daralan göğsümüze
bunca zorluğun ardında kalpleri ferahlatan kim?

Azmettiler!
Kirli eller ilişerek, bozmaya aslımızı
Cerahate boğarak, karartıp sokakları
Belde-i Tayyibe’nin ruhuna saldırıyı
Durdurup savunan kim?

Milletin öz suyunu kurutmak istediler.
Ama bu milletin fıtratı tayyiptir:
temizdir, diridir, esareti kabul etmez.
Sen de o fıtrata dokundun,
halkın sesini dirilişe kaldırdın.
Tayyib,
milleti yeniden şaha kaldıran kim?

Yüzyıllardır kurulan barikatları parçaladın,
cüssesiz gölgeleri dağıttın bir bir.
Ancak içimdeki şüpheleri, korkuları kim silecek?
kim sabahın ışığına kavuşturacak?

yıkılan barikatların yerine umut diken,
karanlığı delip evimize güneşi sokan kim?
“Bayrak inmeyecek.” dedin.
“Ezan susmayacak.” dedin.
“Milletin iradesi üstünde bir irade yoktur.” dedin.
Her sözün bir isyan, her adımın bir direnişti.
Dünya bilsin:
Bu millet susmaz,
bu millet eğilmez!

Tayyib,
bu çağın destanını yazan kim?
milletiyle omuz omuza
bu destanı tamamlayacak kim?

Ve şimdi...
Suskunluğun üzerine bir ışık düştü.
Bir millet ayağa kalktı;
yürekleri ateş, gözleri ufuk, elleri geleceğe uzanıyor.
Ve tarihin tanığı olduktan sonra
bir tek ışık yükseliyor:
her zerresi özgürlük,
her damlası irade,
her nefesi millet olan bir güneş...

Tayyib,
doğacaktır vaat edilen.
Güneşi doğuran kim?
iniltiler geliyor dört kitabın ümmetinden.
Mazlumları güldürecek kim?

Söyler misin,
bu milletin hakiki sahibi kim?

Not: Tayyib (Arapça: طيب), "iyi, güzel, hoş" manasına geliyor.
(E.B 2025)