Saçı sakalı beyaz çocuklardan yorulan adamın
Seçilmiş sessizliği korurdu onu yıkıcı bakışların tayfından
Kibar vahşilerin hinliği en savunmasız kaldığı yerdi
Her yolu kendine çıkaran öğrenilmiş kaçış;
-okursam etkilenirim-
Ya seni bu sen yapan etki neyin nesi?
Uzansam dokunulası,
Başkalarınca görülmesin istediğim bir yıldız
Kamaşan gözlerime aldırmadan gülümsüyor
Can veriyordu yorgun ruhuma...
Yasaklı bir zamanda
Bilmezdi kimse neden fırtınalar kopar;
Hüzne aşina bu yürekte…
Ve seninle ahenk değişti
Kapandı bütün zaman bir an'da
Aklı başında sarhoşluğumdu cemalin....
Sen Süreyya’sın indir omzunda arz ve göğü
Sahte tanrıların boşa çıkar tafralarını…
Bakma dik durduğuma
Senli zamanların sarhoşuyum.
Gel ve yık tüm putlarımı…
Yaklaşan şafak vakti zindanımdan çıktığımda
Ben böyle hasret yorgunu
Ben böyle talan olmuş
Darmadağın
Serseri bir rüzgar
Savrulup dururken yurdunun kıyılarında
Bir gül kondurdun yakama...
Bazı şarkılar öylesine şarkılar değildir.
Yaşam denilen olgunun realitesiyle çok çabuk burun buruna gelmiş bir çocukluk hatırası vardır. Sonsuzluğa uzanan bir dostluğun temeli vardır. Belki biraz öfke... Ukala yaşam figüranlarının ''uyanıklıklarına'' gülümseme ve anlamamış gibi yapma, kitaplarla bir köy kütüphanesinde tanışma vardır.
Seni kelimelerden bir örtüyle bezedim
Bir koza gibi...
Örtüyü arala ve bak bana
Bak ve gör kendini...
Bu kadar yakınken
Sende bir kahve yap kendine, an’dan konuşalım.
Soralım kendimize; sonsuz akışkan bir zamanda şu an ile sonsuz ‘’şu an’’ arasındaki fark ne diye ve bizatihi sonsuzluğu… Lineer bir zaman anlayışında; ne kadar uzun olursa olsun sınırlı bir zamanın sonsuzluk karşısında yok hükmünde oluşunu...
Hadi gel, yeterince geriye çekilip dünyaya uzaktan bakalım…
Kelimelere yeniden anlam verelim; savaş, barış, haz, acı, hırs, güç, acziyet, nefret, sevgi
Ve aşk…
Burda duralım;
Görmeyi öğrenir insan düşe kalka
Kurumuş bir dalda baharı
Zifiri karanlıkta şafağı…
Ve öğrenir;
Nasıl büyür bir sır insanın içinde kelime kelime
Özlem, hicran, vuslat, nasip…
İzler bırakıyorum
Yalnız senin tanıyabileceğin izler
Ruhumdan bir parça rüzgar bırakıyorum sonra…
Dünyaya ait değil gibiydin
Bu yüzden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!