Tavanda Yansıman Şiiri - Harun Ertaş

Tavana baka baka, ayna olmuştu
Ama baktığımda yansımamı değil,
Seni görüyordum gecenin üçü
Ve bir kalp sancısı kadar acı veriyordu

Gözlerin bana sarılırken gördüm,
Hiç bu kadar suçlu hissetmiş midir?
Kırdığın cam, bir can iken
Böyle demen ağır değil midir?

Ne bitap ne de sarhoşum
Gözlerinde yastım, yaş olmuşum
Şirazem uyarıyor beni yine
Dalımdan kopup solmuşum

Seni düşüne düşüne, divane oldum
Bir yaprak dalına bu kadar bağlı değil,
Senin yüzünden zıvanadan çıkıyorum
Sen ise halinden mutlu biri

Rüya olsun diye ettiğim, dua
Sen gidince anladım baharın olmadığını
Nasıl tuz basarsın yaraya,
Gelde şimdi öğret bana arafta kalmayı