Tatmayla Başlamştı

Tanrı Olmak, Homo Sapiens Olmak

(Tatmak, Bilmek ve Olmak Üzerine Mistik Bir Düşünce)

Latince'de sapare, “tatmak” demektir.

Ve Homo Sapiens, “tadan insan”dır — “bilen insan” da odur.

Çünkü insan bilmek için tadar,
Tadarak bilir,
Yaşayarak öğrenir.
Ve her hakiki bilgi, ancak tecrübe edilerek edinilir.

Tatma eylemi yalnızca dilin değil,
Hayatın kendisidir.
Bir meyvenin tadını bilmek,
Onu yemekle mümkündür.
Anlatmakla olmaz.

Muzun tadını muz yememişe nasıl anlatırsın?
Aşkı hiç yaşamamışa, aşkın nasıl bir şey olduğunu nasıl tarif edersin?
Bir davulun titreşimini yalnızca kelimelerle aktarabilir misin?
Geometri problemini çözmenin hazzını yaşamamış biri,
O zaferi nasıl duyumsasın?

Bilmek istiyorsan, olmalısın.
Mecnun’un dediği gibi:

“Aşk acısını çeken bilir.”

Mevlânâ'nın dediği gibi:

“Ben ol da bil!”

Bilmek istiyorsan, aşkı tatmalısın.
Bilmek istiyorsan, aşk olmalısın.
Bilmek istiyorsan, Tanrı’yı bilmek istiyorsan,
Tanrı olmalısın.

Ama bu kibir değil,
Bu benliği terk etmenin ta kendisidir:
Bendeki benlikten sıyrılıp,
Ben olmaktan çıkarak,
Her şey olmak, hiçbir şey olmaktır Tanrı gibi.

Senin tadına baktığın her şey,
Sana bir bilgi kazandırır.
Ama bu bilgi kitap bilgisi değil,
Tecrübe bilgisidir.
Bir gurmenin damağındaki incelik,
Hayatın gurmesinin ruhuna siner.

Tat almayı bilen, hayattan zevk alır.
Tuzu, şekeri, umamiyi, acıyı, ekşiyi,
Ve dahi ölümün bile tadını.

Evet, ölüm bile tatılır.
Kur’an der:

“Her nefis ölümü tadacaktır.” (Âl-i İmrân, 185)

Tadarız bir kez —
Ve asla kelimelerle aktaramayız o tadı.
Çünkü sadece yaşanır.

Sen Homosapienssin.
Sen tadan bir varlıksın.
Tatmaktan kaçınma.
Tat, öğren.
Yaşa, bil.
Ve bilmek istediğin neyse: O ol.