Tatlı Rüzgar Şiiri - Tamer Pehlivan

Bu gurbet ellerde,
Her gün biraz daha üzülmekteyim annem.
Hani yoktu ayrılık
Hani birlikteydik
Hani ölüm bile ayıramazdı...
Arkamda tatlı bir rüzgar vardı
Üşürsem eğer ben;
Esmezdi
Terlersem
Tüm soluğunu verirdi
Ölmeyi kafaya takmazdık ki
O kara toprağa girmekten korkmazdık ki
Demiştik;
Asıl ölmek ayrılık günü
Buda hiç olmayacaktı ki
Fedekar meleğim benim
Artık olmayacaksın değil mi bende?
Gölgen olmayacak aydınlık caddelerde
Karanlıktan çeken ellerin olmayacak
Islak gözlerimi silen ellerin olmayacak
Kısaca ellerin olmayacak...
Hasret kokan şehirlerde olsan da
Aslında sen hep benim şehrimdesin
Hasret benim rüzgarım
Donmuş şehrimi eritmektesin
Git şimdi eseceğin çok yerler var
Dönmeyide unutma ama
Serinliğine ihtiyacım var
Kokuna ihtiyacım var
Biliyorum döneceksin
Ayrılık değildi bu
Veda hiç değildi
Uzun bir yolculuktu bu
Dönüşü olan bir yolculuk
Eğer kendini yalnız hissedersen
Elini yüreğine koy
Ben hep oradayım
Sabret beklediğimiz zamanı
Yıllar ne ki?
Her şey gelir geçer,bırakılır,unutulur
Bir anne yavrusunu
Yavruda annesini
Ne bırakır ne de unutur.
İnsan ekmeğini,havasını,güneşini unutur mu?
Senin gözlerin ekmeğim,
Güzel yüzün suyum,
Sarıldığındaki o sıcaklığın güneşim.
Seni seviyorum meleğim