Taştan Sevgi Beklemek Şiiri - Osman Akçay

Bir taştan sevgi beklemek anlamsız
Ve taşın içinde yaşam aramak.
Yürek moloz, eller buz gibi mermer…
Kış bitse bahar gelse ne olur?
Hiçbir çiçek açamaz ki bir taşta
Gönlünde yangın çıksa bile.

Bir taştan muhabbet beklemek boşuna,
Ve bir taşa içini dökmek için ne söylesen.
Hayat fırtınasının ortasında
Ses vermez ki taş asla hislerine.
Bir kez olsun düşünmez ki
Kırık parçalarının canını acıttığını.

Bir taştan şefkat beklemek hayal,
Kıyıya sürükleyen sevda dalgaları arasında.
Yüce dağlar dahi zamanla değişim geçirir de
Taş, hep taş olarak kalır;
Belki bin iz bırakarak hayat gücünü kanatan
Hep suskun, hep gaddar ve hiç kıpırdamadan.

Bir taştan merhamet beklemek ne tuhaf
Ya da bir dokunuş, bir sıcaklık, hatta tek bir kelime…
Sel bulutları bile söndüremez ruh sızını,
Ateş, bedeninde tarumar olurken.
Böyle bir taş ancak mezarım başına yakışırmış dersin,
Zümrüt diye çakıl taşı tuttuğunu anlayınca.

Dr. Osman Akçay