Kasap tezgâhında dizilir hayat,
koyunlar, boyunlarını sürterek yürür
ıslak taşlarda.
Kan kokusu çöker puslu havaya,
körleşen gözlerin üstünde
kurt, dişlerini bilemekte.
Ama taşın kalbinde gizli bir kıvılcım var,
toprağın altında çarpan
sessiz bir nabız.
Karanlığı yaran o kıvılcım,
bir gün zinciri kıran ellere
ışık verecek.
Ve sofralar…
korkuyla kurulan sofralar
bir çırpıda devrilecek.
Kayıt Tarihi : 1.10.2025 13:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!