TAŞI BİLE YOKTU KABRİN BAŞINDA
Dikilmiş çürük bir tahtası vardı,
Taşı bile yoktu kabrin başında.
İsmi neydi kimdi nasıl yaşardı,
Taşı bile yoktu kabrin başında.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



