Zamanımız gelince bahanesini arıyoruz.
Öznenin kendisi olmaktan çıkmayı,
Yarınlara giden yolda bırakıyoruz.
Geçmişin mazisini eteklerinde biriktiren
Annenin feryadı yükselmez vadide...
Doğum sancısını dört duvar arasında bırakan
Yüreğindeki canı sonsuzluğa uğurlayamaz...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta