Hüzünlü Bir Islık Gibi Dokundun Düşlerime
Kondu sokaklarının birinde
Gün gelip nöbet tutacağim yine
Ve yıldızları alıp koynuma
Kıvrılıp yatacağım bir köşede
Tutulurken günlerin nöbeti
Kireç kokulu taş duvar diplerinde
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
üstümden değil sırtımdan çıkardığım ceketimle deseniz... acaba tekrardan kurtulur muydunuz?
yeter mi?
devam edeyim mi?
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta