Taş Çiçekleri Şiiri - Ömer Zengin

Bismillahirrahmanirrahim…
Bir sancak iner gökten,
Rengi kanla yoğrulmuş,
Hilali dua, yıldızı niyazdır.
Gecenin en karanlık yerinde
Bir ışık yanar;
Onu gören, yolunu kaybetmez artık.

Taşların içinden fışkıran çiçekler gibiyiz,
Ne kadar ezilsek,
O kadar umut kokarız.
Rüzgârın sırtında bozkırın yanık türküsü,
Damarlarımızda çağlayan bir kutlu tarih var.

Zindan kapıları önünde susmadı türkümüz,
Darağaçları gölge düşürmedi alnımıza.
Her çiviye bir sabır,
Her zincire bir dua ördük.
Çünkü biliyoruz:
Gökyüzü sabaha, toprak şehide muhtaçtır.

Bismillahirrahmanirrahim…
Her doğan güneşle birlikte,
Bir çocuk uyanır gözlerinde hilali taşıyan.
Ecdadın ninnisinde
Gizlice büyür bir ordu.
O ordu ki sessizdir,
Ama gök gürültüsü gibi iner vakti gelince.

Bir sırdır bu:
Kimi bilmez, kimi anlamaz.
Ama dağların doruğunda
Kurtların uluyuşunda saklıdır,
Ve kuşların sabah ezanında.

Bu yol uzun, bu yol çetin, bu yol dikenli
Ama yürüyen bilir ki
Ölüm bir son değil,
Başka bir diriliştir.