Taş çiçeği.
Ateş, taşa, eritemediğim varlıksın diyordu.
Ateş taşı parçalayamıyordu.
Ama ateşin zerrelerine ayıramadığı taşı delerek, kendine yol bularak bir çiçek aydınlığa çıkmak istiyordu.
Taşın ortasında bazen bir ılıklık, bazen soğukluk hissediyordu.
Merak ediyordu, taşın dışını.
Merak.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta