Tarsus Güzeli Şiiri - Ahmet Özdemir

Karac’oğlan vari kim düşmez nâra,
Bu duyguyu yüreğinde sezeli?
Sızlar kalbinde bir onulmaz yara,
Dizeleri dizim dizim dizeli;
Esin esin akar Tarsus güzeli!

Sanma kayar diye dilek yıldızı,
Çekip götürür bir gönül hırsızı,
Yanağı, dudağı, dili kırmızı;
Şavkı vurur Toroslardan ezeli;
Şimşek gibi çakar Tarsus güzeli!

Sevdalı düşlerden uyanmış gelmiş,
Duru ak sularda yıkanmış gelmiş.
Yayladan aşağı dolanmış gelmiş;
Döşü elvan elvan çiçek bezeli;
Burcu burcu kokar Tarsus Güzeli!

Bozmaz ki ahdini, ikrar verince,
Beli ince, sesi, ruhu da ince,
Bakışları bakışına değince,
Üzeli de deli gönül üzeli;
Yanım yanım yakar Tarsus güzeli!

Kaşı kara, saçı bölük bölük mü?
Burnu küçük, gözler büyük büyük mü?
Göyneğin üstünde zıbını yük mü?
Düğmesini nazlı nazlı çözeli,
Helâline bakar Tarsus güzeli!

Yörük’de Türkmen’de yaşar şanı var,
Kendi güzel, huyu güzel yanı var,
Yâr yoluna koyacağı canı var.
Sevda yollarına çıkıp gezeli,
Nasibime çıkar Tarsus güzeli!