Tarçının Ahı Şiiri - İrem Solak

Sükûtla savrulur rüzgâr, içimde bin figân,
Ormanda yankılanır, her dalda bir hicrân.

Dökülür yapraklar, kokunla dolar cihân,
Tarçın gibi tüter gönül, sensiz perîşân.

Hazân öper toprağı, ben seni anarım,
Sen baharla gülersin, ben kışta donarım.

Bir tebessüm yeterdi, doğardı âftâbım,
Şimdi sensiz virâne, yitik bir serâbım.

Gönül, senin adınla yanar her ân hayâl,
Her sarı yaprak düşer, içimde bir melâl.

Rüzgârda sesin var, ey yâr! Duyarım her an,
Aklında kimler var? Kim bilir hangi cânan?
Bir söz vermiştin hani, unuttun ey şâhım,
Kader döndürür devrini, sen bilmezsin âhım.

Bir gün gelir de vuslat olur mu bilmem hiç,
Ama her güz sabahı, gönlümde senle biç.