Tanrının içini döktüğü bir deniz,
yüzmeye çalıştığımız.
Kıyısı olmayan uçurumların,
Arkası kesilmeyen yarınların,
Ansız kanat çırpışları ölümün,
İnce ipek elbiseler içinde,
Bir yol, tanrının avucunda yürüdüğümüz.
Bir anlamı yoksa, son umutlarımız belki,
Yığın yığın üstümüze gelen.
Kül renginde bir gecede yüzümüzü aydınlatan,
Belki son umutlarımız Karaya bağlanan.
Kayıt Tarihi : 19.2.2023 20:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!