Tanrı saymazdı ona kaç kez küstüğümü, o kadar deli zamanlardaydım çünkü. Hayatın en zirvesinde, en dibinde, batıp çıkıp çığlıklar atmaktaydım çünkü ya sevinçten ya korkudan…
Geceleri içimi dolduran sıcak, gün doğunca boşluğa dönüşürdü durmadan. Tüm geçmiş, ağırlık, korku, kaçmak arzusu dolanmış kalmıştı saçlarıma, taramıyordum inadına. Aklımda annemin son bakışı yüzüme, sokaklara atıyordum kendimi, dönmüyordum eksilmiş evime. Ne yüreğimin ne bedenimin bana ait olmadığı zamanları yaşıyordum çünkü ve Tanrı kaç küslüğüm olduğunu saymıyordu bu yüzden. Ve Tanrı küçük umutlar sunup önüme, bekliyordu sabırla daha ne kadar delireceğimi ya da öleceğimi…
Kimsesizliğin
Yalnızlığın
Yokluğun en dibine
Ta dibine
Ta içine
Şimdi gidiyorsun, git
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Devamını Oku
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin