Hiç tanımadın beni
ne garip dünya. Pencereden rüzgarlar ,
kulağımda ulurken ,
ben ise kalem ile kağıtta seni anarken ,
sen hiç benim kitabım olan yalnızlığımın
elinden tutmadın .
Hic tanımadın beni
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta