Tanık Şiiri - Dilan Gürbüz

Kaşım yarılmış, yine kanatmışım dizlerimi.
Sahi kaç kavgadan kalmıştı bu yara izleri?
Dağınığım, yerli  yersiz,
üstelik telafisi olmaksızın dağınık!!!
Yine yanıyor mahallede perdesiz bir ev...
Ben suçu belli olmayan bir failin,
tek tanığı olan ben...
Sokak çocuklarının dilinde bir rivayettir ifadem.
Kesmişler biletini yeşil mantolu abinin,
yine söylemiş aklına geleni belli ki.
Bana adımla seslendi giderken,
Sahi adım neydi benim ...
Korkma diyor biri
Sıkıca tutuyor ellerimden
Korkmak değil Bu,
Hayır korkan ben değilim
Görüyor musun diyorum
Bir hayatı,bir geleceği tutsak ediyorlar
Iki kelime uğruna
Peki nedir doğru olan,
Kim öğretiyor yanlışı...
Giderken baktı gözlerime,
Anladım dedim,
Bu kez çok iyi anladım...
Sen idam, ben ise tanıktım...