Bu kaçıncı yaşamım bilmiyorum, en az üç yüz asır görmüş gibiyim.
Resullerin uğradığı bozgunlarda ben de vardım, Îbrahîm ile birlikte Rabbî aradım, Îbrahîm öldü yası bende kaldı. Îsa gerilirken çarmıha kalabalıkların arasından sıyrıldım, Îsa öylece orada... Sonra ırkımı gördüm; yüzyıllardır bir çarmıhın arasında, çar mıh. Gerildikçe işkence, gerildikçe ölüm...
Her ölen tekrardan kaldırıyordu başını yeniden ölmek için.
Dünya sıratından çelmelerle alaşağı ediliyordu halkım.
Atılmış veya atılan hiçbir ok beni ıskalamıyor artık, hepsi tam isabet.
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta