Talat Ülker Şiirleri - Şair Talat Ülker

beni bu şehirlerde boşuna eğlemeyin
buz tutar umutlarım bu izbe sokaklarda
alın yüreğimi alın götürün
sırtları bıçak gibi bulutları doğrayan
dağlarda kaldı gönlüm

Vakitsiz bir veda, soğuk bir telaş…
Bu şehri bırakıp gittin ansızın.
Niçin gidiyorsun diye sormadım,
Yollara emanet eyledim seni,
Gidişini ayrılığa yormadım.

Ben, hangi mekâna hicret edeyim,
Dünya yüreğimden dardır, efendim…
Kime sığınayım, nere gideyim,
Muhannette mihnet zordur, efendim…

Garip aklı olmazlara saldım ben,

karanlık bir sarnıca düşen yıldızlar gibi,
ıslanmış bakışların.
ve bomboş aynaların buğulu camlarına,
yaslanmış bakışların.
gene de ben sana kırgınsın demedim,
diyemedim…

beni kelimelerle vurdular anne
salyalı ağızlarla
hurralarla geldiler üstüme
beni kılıç kesmezdi
bana kurşun işlemezdi anne
bembeyaz kâğıtlarda simsiyah gürültülerle

Melâmet Gazeli

Dili kopaydı Hallaç’ın sırrı ayan olmayaydı
Ahraz geleydi dünyaya sözü ziyan olmayaydı

Ten dört unsurdan ibaret canın dört tabiatı var

kirlenen göklerin yağmurlarında
kanatları ıslanır turnalarımın
saplarım göğün gürültüsüne şimşekten mızrağımı
kılıcımdan ak bulutlar asılır
ve sesi kısılır Umay ananın
ertelenmiş menzilinde sevdamın

tut ki bir çiçeksin bu şehirde,
ya bir parkta, dört bir yanın korkuluk,
yahut bir saksıdasın, boynun bükük, rengin soluk…
güneşe yaslanamazsın gülüm,
yağmurda ıslanamazsın…

güneşi avlamaya karar verdiğimiz gün
başladı ayrılıklar
söz verdiydim bekleyenlere yola düşerken
solmadan yavuklumun ellerinde kınası
yeni ağıtlar yaktırmadan anama
dönecektim

Ne çabuk kocalttı beni bu şehir
Kalmadı coşkusu çocukluğumun
Yıllar umutları eyledi tehir
Yetmedi utkusu çocukluğumun

Ben mi kocamışım bu şehir mi loş