Talat Semiz Şiirleri - Şair Talat Semiz

Gün günden uzak
Sevdayı sevda gibi yaşamak
Aşk bahçesindeki yasak meyveden tadarak
Ama bilinmez ki neden, şeytana verilen paye
Dünyanın dertlerini yüklenmekmiş
İnsana verilen sermaye

Bağla
kanayan yaramı
uzatıp açma aramı, hasret çabuk bitsin...

Yaşamak ne ilginç Tanrım
Düşenin elinden tutan da var;
Arkasından tekme, atan davar! ..
Kimi çile çeker, kara kara düşünür;
Yanında mutlu ve şen kahkahalar…

içtim, başım dumanlı
dengesiz yalpalıyorum körkütük
salaş bir meyhanenin karanlık arka sokaklarında


birkaç kadehle

Ağlamak,
Ya da gülmek…
Üşütmek, çıldırmak, delirmek…
Yiğitçe meydana dikilmek;
İçimin derinliğine, başka dünyalara.
Ak desen ak değil, kara desen kara…

Gariplik var başımda
Akan şu gözyaşımda
Bağımda bahçemde
Toprağımda taşımda

Kapılar çalındı…
Çalındı uzun uzun, ses gelmedi…
Sessizliğin içindeydi karanlıklar.
Bağrını dövüyor, çığlık atıyordu insanlar.
Bir baca vardı, duman tütüyordu.
Ölüm tütüyordu!

Adam var,
zengin, Karun gibi…
tek bir lokma yiyemez
ağız tadıyla…
Öfkedir, kindir, nefrettir bütün işi;
uçamaz sevgi kanadıyla,

Susturdular,
Bilmezler içimden geçeni.
Gül koklamak güzel ama

I
Nereden geldim, ben kimim, neyim..
Ben mi asıldım şu incecik çürük ipin ucunda
Yazgımı bildiğini söylüyor falcı, ellerimin çizgisinden
Bakıyorum boşluklara, başka neler gizli avucumda..