Takım Elbise Şart

Rezilliğimden olsa hâlimiz perişandı,
Kılık kıyafetimiz şahsımı utandırdı…

Saygınlığımız da yok içindeyim hiçin,
Takım elbise, gerek havalı olmak için…

Şahsım, davet edildi nasıl gidebiliriz?
Arabamız falan yok gitsek beceremeyiz…

Hele bu üstle başla dilenci sanacaklar,
Şükür rol yapıyoruz yoksa anlayacaklar…

Adam taklitleriyle insan sayılıyoruz,
Astımla bel fıtığım ilaç kullanıyoruz…

Rahatsızlık dersen çok, iyileşemiyoruz,
Bunlar apaçık belli biz, düzelemiyoruz…

Kaldığım ev içinde sandalyemiz dahi yok,
Hayvan bizden ileri, en azından karnı tok…

İki küçük odayla bir banyo ve de mutfak,
Üç dış kapımız vardır rahat kullanılacak…

Şahsıma yemek pişmez mahalle biraz tenha,
Beceriksizliğimiz ulaştırmaz refaha…

Tüpçüm evi görünce bizden sır çıkmaz, dedi,
Ev, bildiğimiz ahır şahsıma yeterliydi…

Yine de sığıntıyız çünkü ev bizim değil,
Kapım pencerem açık olmuşuz ki bir rezil…

Zaten soba da yakmam yaz kış kapım dayalı,
Kediler bundan hoşnut mamaları varlıklı…

“Fakir sayılmıyoruz” şükür bol bol yetiyor,
Doysun kedilerimiz Rab’bim bunu biliyor…

Kalp kırmamak gerekir ki incitmeyeceksin,
Adam olmasan dahi Rab’bi bir bileceksin…

Takım almam gerekir adam sanılmak için,
Kul zannedilmeliyim sorma neden ve niçin?

(2015)