Takbih Şiiri - Yusuf Ekdemir

Kerpiç evler diktim dünyama
Kargışlanmaktan korkarak yaşadım
Şehrin her yanını dolandım uzuvlarımla
serildim ona karşı
Vakarımı kuşanıp derdime yaslandığım zaman
Gördüm ki teşehhüt miktarında oturakalmışım
Oturmuşum dünyanın tepesine.

Evleriniz diyorum dünyaya sokulmuş, itilmiş, çekilmekte
Renksiz çizgilerin izini sürmeye dönün
Aşkınızı sürün avuçlarıma doğru
Bir yumruk atayım rengarenk dünyanıza

Koşarken ayaklarınıza dolansın gecenin tülleri
Tökezleyin betonarmeler arasına girdiğiniz
Yargıladığınız, sövdüğünüz zamanlarda
Yine yapayalnız türküler söylemek yerine
Çocuk cesetlerini fotoğraflayın.