Bir ev varmış herkesin zaman zaman gördüğü,
Ama sorsan kimsenin yerini bilmediği bir yer.
Önünden geçenin çokta beğenmediği ama kendini girmekten alıkoyamadığı,
Duvarları kimine göre nur kimine göre kinden ama üzerinde illa tahta kuruları olan bir ev.
Kapısını açmak cesaret isterken içinden çıkmayı sadece korkaklar başarırmış.
İçindeki eşyalar gelen misafirin anıları kadar güzel olabiliyormuş ancak,
Bu yüzden gören hiç kimsenin ağzının suyu akmamış şimdiye dek.
ilk baxışda vuruldum,
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Devamını Oku
gözlerine baxanda men
başın eyib utananda
utanışına vuruldum men
bezen asta bezen yavaş
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta