Taht ve Elek Şiiri - İsacan Yelken

Yontmuş her bir tarafını ağaçlar,
Zaman işlemiş;köhnemiş kovuklar.
Orada bir dağ var,durmadan sayıklar;
Sabır bir ağaçsa,meyve de aşktır.

Dikilmiş birbiri ardınca fertler,
Ormanlıktır başımdaki bu dertler.
Umut, un eleği;cananı eler,
Kendini elekte,bulur tahtta da.

Teslim olur umudun bir eleğe,
Tahtmış,elekmiş ne kaldı ölmeye.
Vuslat yeisli konuşur feleğe,
Felekte anlamaz,canan nerede?

Tahtımdır canandan gelecek cefa,
Sel sefil koyar beni binbir sefa.
İnsan bir hicranla ölür ilk defa,
O cananın busesi,mezarımdır.