Çocukken hep kaz güderdim
Civcivi büyütüp kaz ederdim
Bunu kendime görev addederdim
Çocukken hep kaz güderdim
Kaz çok akıllı bir hayvandı
Kaz bizim en önemli, yemeğimiz
Tandırda bulgurla, pişerse güzel
Hecirgete astın mı? Kazın etini
Asla yemeğine, doyulmaz kazın!..
Toplanır aile, Anne, Baba, Çocuklar
Bir gün; Nasrettin Hocayla; Oğlu!..
Gece geç saatlerde, gidermiş evine
Çocuğun, dikkatini çekmiş bir olay!..
Adamın birisi, demir testeresiyle
Kesiyor dükkânın, asma kilidini
Tabi.. Çocuk anlayamamış
Çocuk zaten, sana benzeyecek!..
Sen kendini yetiştir, kendine bak
Sakın boşa uğraşma; Çocuk için
Önce Kendini Yetiştir; Kendine Bak!..
Sakın ölçü nedir, ne değil deme?
Ne Kervan kaldı, Nede At
Hep yapıyoruz ev, yat, kat
İyi insanlar, çekildi kalmadı
Geriye Kaldı Sadece; Cevat!
Ne geceler ne günler gördük
Keşke analar ölmese!..
Keşke zalimler, gülmese
Bu halimizi, ana bilmese
Keşke analar ölmese!..
Anasız, balalar ne yapar?
Mutluluk eseri görünmüyor gözünde
Yalan dolan sadır oluyor sözünde
Tabi ki zoruna gidiyor bizimde
Keşke mutlu olabilsen hanım efendi
Nişanlandım düğün olacak yıl sonunda
Kimisi SİHA yapar, kimisi eşek kafası
Kimmiş diyeceksin bu eşek sıpası?
Kimisi kalemle SİHA’ya imza atar
Kimisi Çeşme musluğu açar
Kimisi durmadan savunma sanayi açar
Kimisi bol bol kuru sıkı atar
Kimler vardı bu köyde
Kim otururdu bu evde
Bakıyorum yok Sevda
Kimler vardı bu köyde
Zöhreplisi Taşköprülüsü
Kaçırdım kıratımı onu ararım
Bulamam yolunu sorar dururum
Sanki kırıldı kanadım kolum
Kaçırdım kıratımı onu ararım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!