Tahassür Şiiri - Ömer Albayrak

Gönül ikliminde tipi, kar, boran;
Menzil-i Mâşuk’a varmıyor kervan.
“Vuslat düğünü”ne ver de bir ferman,
Ya gel de, ya gül de, ya ol de, Yâ Rab!
Artık bu tahassür oldu ıstırap! ..

Hangi? Çile sürer böyle bir ömür,
Hasretle yüreğim oldu kül, kömür.
Gam, kasâvet, keder, çile, teessür;
Ya gel de, ya gül de, ya ol de, Yâ Rab!
Artık bu tahassür oldu ıstırap! ..

Üğüttü çarkında gam, keder, firak;
Hasret ateşiyle piştim yanarak.
Çarem sende kaldı Hakim-i mutlak,
Ya gel de, ya gül de, ya ol de, Yâ Rab!
Artık bu tahassür oldu ıstırap! ..

Belirsiz sevincim, kederim, acım;
Yaramı sardıkça başlıyor sancım.
Aşıklar, Mâşuku sende ilacım,
Ya gel de, ya gül de, ya ol de, Yâ Rab!
Artık bu tahassür oldu ıstırap! ..

Eşref-i mahluk”sa kulun kısmeti,
Esirgeme benden bu saadeti.
Istemem billâhi başka niğmeti,
Ya gel de, ya gül de, ya ol de, Yâ Rab!
Artık bu tahassür oldu ıstırap! ..

Ömür, ölüm, Mizan, Sırat, kıyamet;
Kimine kurtuluş, kimine âfet.
Cennette, Cemâlin görmeyi lütfet.
Ya gel de, ya gül de, ya ol de, Yâ Rab!
Artık bu tahassür oldu ıstırap! ..

Kâinat zikreder Allâhü Ekber;
Tekbir sesleriyle döner felekler.
Meczub-u aşk ile mest olmuş Ömer.
Ya gel de, ya gül de, ya ol de, Yâ Rab!
Artık bu tahassür oldu ıstırap! ..