Buhran sessizliktir.
Sessizlik, benim içimde dans eden kırmızı…
Isıtır kalbimi,
Yakar ellerini.
Uzaklarda bir düş kurarım
Serüvenlerin başkahramanı sensin
Yorgunum yürümekten
Yorgunum konuşmaktan
Şimdi bırak saatleri
Ellerime bakma
Tutarken bir kalbi dökmez sevgileri
Dilim herkes anlamasın diye yabancı
Oysa en güzel sözü söylemek içindir
Sadece duyabileceklere
Benim içimde bir gemi dumanını üfleye üfleye bağırıyor
Seni her gün gören biriyle konuştum biliyor musun
Sadece anneni sordum
Bir yaz nasıl geçmişti
Hepimizin kum dolu saçlarını okşarken annen
Kalabalıkların ortasında yalnızım.
Kendim olduğum zaman yalnızım.
Ayak uydurduğum zaman başkası…
Başkası olduğumda huzursuzum.
Bir gölge düşer önüme
Bir hat sürükler beni peşi sıra
Bir isim olur zihnimde döner döner de
Çıkamaz dudaklarımdan
Karanlığa haykırmak isterim
Sen sadece bir gölgeydin
Gölge girintiler ve çıkıntılar kazandı
Renklere boyandı
Gölge benden kaçıyor
Sebebini kim biliyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!