Taçlı Köşkün ve Miskinlerin Diyarı

Taçlı köşkün ve miskinlerin diyarı
Ben kuleden köşkü ve miskinleri seyre koyulurum
Yere ayak basmaya meftunken yüreğimin bir yanı
Ben yerdekilerin kirinden kulede kurtulurum.

Acı aşkın ve sinmişlerin diyarı
Ben dillere destan düğünlerde unuturum sevdamın karartısını
Sevdasızken süt kadar ak kesilir gönül zarı
Ben yürek sükutunda örterim aşkın şamatasını.

Ölgün bahar ve cansız tohum
Ben serçelere taşıttım renklere serili sevda şemasını
Göçebe yakarışları duymamla gidilir yolum
Meskenimde bıraktım kadrimin aşkla temasını.

Sönmüş gündüz ve cezalı gece
Ben zaman seyrinde bilinmeze astım sevda şarkısını
Bildiklerimle sarpa sardı ezalı bilmece
Düşlerime havale ettim şarkının arkasını.

Dönek dil ve ona seza hece
Ben lisanımda ayıkladım güzelliği methetmeyi
Böyle güzelden evveli bilirim sadece
Ben benden geçip asân bilgelere bıraktım çilemi fethetmeyi.

Taçlı köşkün ve miskinlerin diyarı
Ne taç kaldı geriye ne diyar ne de miskinler
Köşkün külüne düştü taç aynı külde yari gördü aşkın ağları
Aşk ağına kir dolandı biçaredir keskiler.