Tabu Şiiri - Buğra Yener

içimde bir intihar arifesi gibi esiyor tüm rüzgârlar ters
putlaşmış aşklara inanıyor tüm platoniklerim
kurban veriyorlar bakireliklerini
kan ister ne de olsa ilkel tanrılar

ırmaklar taşır suda tohumu, bulanık ve pis üstelik
ama verimlidir bir delta, nasıl olsa boy verir bir fidan
incitme suyunu, kırma güneşini yeter ki
ve unutma bir ağaç toprağını kucaklar hep

ne kadar derininde saklayabilirsin ki sırrını
hazinen kaç gramdır
yakut mudur, altın mıdır
çıkışı olmayan tek girişli o mağara mı
saklandığın yıllardır