Ta Yürekten... Şiiri - Seçil Karagöz

Biraz saçma sapan yazsam, belki de çok rağbet görür;
Yanlışlarla yola çıksam, doğruları elem bürür...

İlham verip yazdırdıysam, o zaman ne mutlu bana;
Yüreğini daralttıysam, nedenini sorma bana...

Uçan kuştan, esen yelden selâmını alıyorum;
Uzaklaşsan bile benden, varlığını arıyorum...

Çekiyorum hep dilimden, söylemene hiç gerek yok;
Tutmuyorsun ki elimden, üzüntüme neden pek çok...

Gerçeklere derin saygım varsa, benim günahım ne?
Senin için biraz kaygım varsa, senin yanlışın ne?

Kusursuz dost arayamam, benim de çok kusurum var;
Seni her an arayamam, senin de pek çok derdin var...

Dertler bizi güçlü kılar, zor zamanın insanıyız;
Dirençsizler çabuk yılar, gerçeklerden hiç kaçmayız...

‘Ben de varım! ’ diyebilmek bilgi, hüner, azim ister;
‘Sen de kimsin? ’ diyebilmek az haddini aşmak ister...

Yüreğinle ve beyninle güçlü olman ne yücedir!
Öz saygın ve öz sevginle duyguların pek incedir...

Beni bana bırakıp da kaçmayasın uzaklara;
Sonra bir gün arayıp da bakmayasın bulutlara...