Suya Düşen Bendim Şiiri - Seyrani Göl

Gözünle baktın,
içine ben düştüm.
Bir damla yetti
dağıtmaya suretimi.

Aynaya benzemeyen
bir yansımaydım artık.
Sular konuştu,
sen sustun.

Adım eridi dilinde.
Bir kıyı bulamadım serinlemeye.
Kalbin ıslak
ve hep uzak kaldı.

Bir titreyiş gibi
geçtin göğsümden.
Sana değdiğim her an
bir çırpınış oldu.

Yüzüm silindi aynalardan.
Kendime dokunamadım
senin suskunluğundan.

Her sözcük
bir su halkasıydı,
yaklaştıkça
daha çok daraldı.

Gölgeye sığındım
ışığından kaçarken.
Sen gündüzdün,
ben ise hep karanlık bir gece kaldım.

Sesini aradım
kendi içimde.
Her yankı
bir bir eksiltti beni.

Bir zamanlar
birlikte baktığımız
o sular bile
tanımıyor artık yüzümü.

Kalbimde kırık bir cam,
içinde su sesi.
Ne zaman sana dönsem
yeniden kesiliyorum.

Ne sen geldin
ne ben dönebildim.
Aramızda suskun
bir mevsim büyüdü.

Adımı unuttun
susarken içinden.
Ben, unuttuğun o sesle
kendimi aradım.

Bir suda kayboldum
bir gözde yarım kaldım.
Geriye kalan
yalnızca ıslak bir zamandı.

Yüzüm,
bir başkasının bakışında
yine seninle kırıldı.
Hiçbir ayna affetmedi bizi.

Artık suskunlukla
konuşuyorum sana.
Suya düşen bendim,
ama sen hiç ıslanmadın.
S.GÖL