Şuûr Yazıtları Şiiri - Bilal Yavuz Şiirleri

îdam, fizik saatinin durduğu hazîn lahza

yeni bir milâda yüklü, körpecik devranlara

dibinde depremler gibi sızlayan kemiklere

ne zaman aldırış eder vâris nasıl bir demde

uykular mı nazara, uyanışlar mı yakışır

bilmem kaçıncı bahar, gökte kaçıncı ıtır

söyleyin ey rahimler, ekin ne vakit biçilir

içinden kıyâmetler taşan yiğit nöker, vaktindir

sen konuşmasan ben konuşmasam hangi devir

eğrileni kılıcıyla; nerde, kim düz edecektir

çarpar âlemin nabzı hakkıyla atan yürekte

mağlubiyetten başka galibiyet mi var katle

inleterek enseleri, muştuların muştası

doğunca emekçiler birbirinin tam aynası

kaynaştıkça hakîkîler; zırhlı, roket işlemez

musîbet olup yağsa cihân bu bilek bükülmez

teknik, sadrına îmân üfürmeni beklemekte

sanât, bağrına irfân nakşetmeni özlemekte

diller, kültürler Hakk’ın âyetidir, inkâr etme

kendi ahâlîn için istediğini ey müslüman

kardaşına dilemedikçe düşün tam mı îmân

değil mi ki, cümlesi, câhid ata yâdigârı

nedir bu hınç bu telaş bu tüketme ihtirası

vallâhi, paramparça eyler şu son vahdeti

ileri gelenler, mâbûd edinirse, kibrini

tûfân olup kopsa kâinat, ne keder Nuhlara

vardır her dem bir kadırga en dipteki ruhlara

kesilip nil, fırat, dicle; çağlayacak çağlara

Asr-ı Saâdet nûrun, iliklere, ırmaklarca

öyle bir kıvılcım bahşet ki bize yâ Rabbî

görmesin cüdâ bir çıkış yol kaçaklar dahî

saçılan kırıkları ancak yangınlar zamklar

öyleyse yansın yürekler tâ kaynaşana kadar