Susuz Bırakmam Seni Şiiri - Melih Coşkun

Toprak tohum zanneder
Gencecik bedenini
İncecik bileklerin
Zamansız kırılan bir gül dalı
Susuz bırakmam fidanını
Kuruyarak geçirecek olsam da koskoca bir yazı

Bedenin bembeyaz bir tohumdur
Yurdumun bahçelerinde
Binlerce ve binlerce kez açacak
Susuz da kalsam
O hiç ama hiç kurumayacak...

Toprağa en çok yakışan
Zorlu mevsimlerde açan çiçeklerdir.

Direniş mevsiminden
Kopup geldin sen
Gülüşünde saklayarak
Binlerce yıllık acını
Kök salarak
Bütün kurutulmuş bahçelere...

Unutulmuş bir sonbaharı
Hatırlattın
Küçücük ellerinle
Gitmiyor burnumdan
Toprağının kokusu

Solma;
Sararır seninle yüzüm
Çiğ düşer kırılır kollarım seninle beraber
Nefessiz kalırım fırtınalarda
Eksik olmadıkça
Gökyüzünde mavi
Ayaklarımın altında yeryüzü
Kendim kuruyacak olsam da
Susuz bırakmam seni...
Unutulmuş bir sonbaharı
Hatırlatır bana
Senin aydınlık yüzün...

18 Mayıs 2003
17:19