Artık sormuyorum sana,
“İyi misin?” diye.
İyi olduğunu hep var sayacağım.
Sana günaydın demiyorum artık,
Çünkü gün,
Senin hayalinle aydınlanıyor bana.
Bense her sabah,
Senin hayaline “günaydın” diyerek başlıyorum güne.
Seni, sen olmadan yaşamaya çalışıyorum.
Odamda her gece misafir ediyorum seni.
Resimlerinde avutuyorum kendimi,
Sesini kulağımda duyup,
Yüreğimde hissediyorum.
Sanki deliriyorum;
Nereye baksam, seni yaşıyorum.
Seni daha rahat bırakıyorum,
Ne yaptığını sormuyorum artık.
Seni merak ediyorum ama,
Sana söylemiyorum.
Çünkü sesim seni rahatsız eder oldu,
Gamzene yakın dudaklarından duydum bunu.
Şimdi çaresizliğimi hissediyorum.
Elim gidiyor seni aramaya,
Sesini duymaya…
Ayaklarım senin yoluna yürümek istiyor,
Ama aklım fısıldıyor: “İmkânsız.”
Yüreğim artık beynimle kavga ediyor.
Kalbim hâlâ senin sıcaklığınla yaşıyor.
Sen ise,
O ateşi söndürmeye yemin etmiş gibisin.
Bense hâlâ,
O sıcaklığı veren ateşi harlayan
Bir garip sevdalıyım…
Kayıt Tarihi : 20.10.2025 18:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!