susuyorum artık hiçbirşey söylemeyeceğim sana yiyip bitirecek seni bu sessizlik bu vicdan azabı bakmayacağım gözlerine başımı öne eğip gitmeni bekleyeceğim göstermeyeceğim gözyaşlarımı bu defa en gururlu en güçlü tavrımı takınacağım giderken sen düşünmeyeceğim öyle ölümü falan da sımsıkı sarılacağım hayata bir bir yakacağım hatıraları seni yakacağım en başta çıkarıp kalbimden atacağım hakettiğin çirkefe gömeceğim hayalini hiç hiç acımayacağım sana içimde ki ölümünü seyredeceğim yaşlı gözlerle bakarken sen burkamayacak kalbimi o timsah gözyaşların döndüremeyecek artık hiçbir söz beni sana öylece bırakıp çekip gideceğim kendi yoluma
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta