gündüzler birbirini kovalarken ve geceler birbirine küsmüşken
bir sokak çocuğu çıplak ayaklarıyla soğuk kaldırımlara basarken
rüzgar tüm çiçeklerin başını okşarken sessiz sedasız
gökyüzünün taze gözyaşlarıyla sırılsıklam ettiği penceme yaslamışım başımı
insanların bitmek tükenmek bilmeyen kahkahalarıyla uyuşuyor beynim
dudaklarınla dudaklarıma bulaştırdığın zehrinden acı acı inliyorum
titreyen ellerimle kavradığım bardağıma üflüyorum seni
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta